"เราได้บอกกับปอแล้วว่าจะทำให้ และขออนุญาตทางครอบครัว พ่อแม่ และโบว์ (แวนดา สหวงษ์) แล้วว่าจะทำให้ปอ คุณพ่อคุณแม่ก็เห็นดีด้วย ซึ่งโลงนี้จะเผาไปพร้อมกับร้างของปอ ส่วนโลงเก่าจะบริจาคให้คนอื่นใช้ต่อไป เพราะโลงเก่าปอก็ยังไม่ได้ใช้ เพราะหลังจากที่นำศพมาก็นำเข้าโลงเย็นเลย"
จนพิธีต่างๆได้เสร็จสิ้นไปแล้ว แต่ล่าสุด 25 ม.ค. ทางโก๊ะตี้ อารมบอย ก็ได้มีการโพสต์ไอจีเป็นรูปภาพมีคนที่ใช้ชื่อว่า ดร.โสภณ.. ได้มีการแชร์ภาพข่าวที่โบ๊ทสั่งทำโลงสักทองให้กับปอ พร้อมกับข้อความว่า.."มีคนสั่งทำโลงสักทองที่แพง ดีสุดเพื่อเผา ปอ ทฤษฎี ในแง่หนึ่งเป็นการแสดงความนับถือ มีน้ำใจ มีเงิน ในส่วนของคนทำ แต่ในอีกแง่หนึ่ก็เป็นความไม่พอเพียง น่าเสียดายทรัพยากรโลกทำให้เกิดห่วงโซ่การตัดไม้ทำลายป่า และเป็นความนิยมส่วนตัวที่สังคมไม่ควรเลียนแบบ เราควรเน้นความดี ยืนหยัดในความเรียบง่ายตามคำสั่งสอนของพระพุทธ"
ซึ่งงานี้โก๊ะตี้เองก้ได้มีการสวนตอกกลับแบบแสบๆว่า
เอ่อ...!!!!ยังไงดีล่ะกับคอมเม้นนี้!!!
1.คือ...ที่พี่โบ๊ตทำแบบนี้เพราะแสดงความรักที่มีต่อพี่ปอว่า..คนอย่างพี่ปอเป็นคนดีและมีค่า คู่ควรที่จะร่วมกันส่งพี่ปอไปอยู่บนสวรรค์ด้วยของที่มีค่าที่สุดเท่าที่พวกเราจะทำให้กันได้เป็นครั้งสุดท้าย..อันนี้หนูเห็นด้วยครับ
2.ที่ท่านบอกว่าเป็นการสร้างค่านิยมที่ผิดๆ...เอ่อ
ทานโทษนะครับ ทุกวันนี้ใครตายก็ใส่โลงไม้ปะครับ?!?ตั้งแต่หนูเกิดมาหนูก็ไม่เคยเห็นใครใส่ศพในถุงกล้วยแขกแล้วเผาเลยนะครับ เข้าใจครับท่านจบมาสูง เป็นถึง ดร.แต่ถ้าจะเอาเวลามาคิดเรื่อง ECOกับกรณีนี้....หนูว่าไม่น่าใช่ครับ!!!หนูอาจจะจบแค่ป.6ครับหนูก็เลยคิดไม่ได้แบบท่าน!!!!
แต่หนูมีทางแก้ครับต่อไปนี้!!!
1.ถ้าใครเสียชีวิตเราจะใช้ฟางห่อ เพราะฟางเป็นวัสดุที่เหลือจากต้นข้าว(คงไม่ใช่การตัดไม้ทำลายป่านะคับ)หลังจากห่อฟางแล้วเราจะเผาแบบไม่ให้ไหม้ทั้งหมด(แบบไก่อบโอ่งอะครับ)
2.เราจะทำน้ำจิ้มรสเด็ด แล้วตัดแจก แ..ก กันทั้งงานเลยดีมั๊ยครับ..ท่าน ดร.
เท่านั้นยังไม่พอ หนุ่มแทค ภรัณยู ก็ได้มาร่วมแจมด้วยว่า
pharunyoo ขอบคุณในความรักโลกของท่าน ดร มากนะครับที่เป็นห่วงโลกก็เหมือนที่พี่ @kootee ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตผมก็มีแต่โลงไม้หรือจะให้เอาฝางเอาล้อรถมาใส่ไหมครับหรือโรงปูนไหมเอางี้น้ำมันราดแล้วจุดไฟเลยไหมครับ ( ที่เค้าทำเค้าแสดงความรักครับ ) อยากให้ ดร.หบหบคหค เค้าใจไว้ด้วยนะครับ#ทีมน้าโก็ะ @kootee ที่มา: http://socialnews.teenee.com/drama/736.html